Geschiedenis van de Corvette Sting Ray

De Corvette C2 was de tweede generatie van Chevrolet’s sportauto, volgend op de C1. Het werd populair bekend als de Corvette Sting Ray en was anders dan alles wat Corvette daarvoor had uitgebracht.

De ontwikkeling van de nieuwe Sting Ray werd beïnvloed door verschillende projecten. Opvallend was de raceauto uit 1957, de Stingray, die ontwikkeld was door Larry Shinoda en Peter Brock voor hoofdstylist Bill Mitchell. De eerste schetsen van Peter Brock waren van een coupé en een open roadster. Terwijl de schets van de roadster gebruikt werd voor de Stingray-racer, werd bij de ontwikkeling van de C2 de coupé-schets verfijnd tot wat de 1963 Sting Ray zou worden.

Een van de nieuwe kenmerken voor de nieuwe generatie Corvettes zou de beschikbaarheid als coupé zijn – de vorige generatie was alleen als cabriolet verkocht. De auto was futuristisch gestileerd met een gestroomlijnd lichaam en, het meest opvallend, had een gesplitst raam – twee glasplaten gescheiden door een smalle ruimte. Dit maakte het model van 1963 bijzonder speciaal, aangezien het gesplitste raam werd vervangen door een traditioneel enkel raam voor de editie van 1964 – een van de vele redenen waarom het originele model tegenwoordig zo gewild is bij verzamelaars.

De Sting Ray had een 327 kubieke inch kleine V8-motor die 250 pk leverde, met optionele versies die 300 pk, 340 pk of de 360 pk van de met brandstof geïnjecteerde Rochester-motor konden bieden. Hoewel de brochure de beschikbaarheid van aluminium knock-off wielen beloofde – zoals te zien op enkele van de pre-productiemodellen – waren ze niet klaar toen de auto gelanceerd werd. In plaats daarvan kregen de oorspronkelijke klanten van het model 1963 stalen wielen met zesribbige naafdoppen gemonteerd. Uiteindelijk werden de aluminium knock-offs beschikbaar in 1964 voor $322.

General Motors (GM) had een raceverbod ingesteld dat zijn merken verhinderde om raceklare auto's aan te bieden. Ondanks dit ontwierp de hoofdingenieur van Corvette, Zora Arkus-Duntov, het Z06-pakket voor het nieuwe model van 1963 (sommigen suggereren dat de "Z0" in de naam direct verwijst naar "Z0ra"). Die klanten die een behoefte aan een "fuelie" aangaven, zouden alles krijgen wat ze nodig hadden om de prestaties van de nieuwe auto te maximaliseren: de met brandstof geïnjecteerde kleine V8 leverde 360 pk in combinatie met een nauwkeurige 4-versnellingsbak; de dubbelcircuit hoofdcilinder en remmen met gesinterde metalen voeringen en vinnen hielden het in bedwang voor de bochten; terwijl een grotere voorstabilisatorstang, stijve veren en grotere schokdempers de ontberingen van het circuit konden weerstaan. Degenen die de N03-optie toevoegden – een grotere brandstoftank van 36,5 gallon – zouden het voordeel zien in uithoudingsraces.

Deze opties waren niet goedkoop: een basismodel coupé kostte je $4,257 in 1963, terwijl het Z06-upgradepakket met de N03-tank bijna 50% extra aan de prijs toevoegde, wat $2020 kostte ($1818 voor Z06 en $202 voor N03). In totaal kregen slechts 199 auto's de Z06-upgrade, waarvan er 15 naar raceteams werden gestuurd. Toepasselijk waren er slechts 63 auto's verkocht met de N03-tank, waardoor de combinatie van een Z06/N03 "Big Tank" Sting Ray een zeldzame vondst is – vooral omdat er zoveel werden geracet en onvermijdelijk verloren gingen door slijtage of crashes! Er wordt geschat dat er nog maar 50 Corvette Sting Ray Z06/N03 bekend zijn die nog bestaan.

Wanneer zoveel zeldzame elementen worden gecombineerd – het gesplitste achterruit van het model 1963, met de obscure upgrade van het Z06-pakket en de optionele toevoeging van een "Big Tank" voor uithoudingsraces – is het gemakkelijk te begrijpen waarom een Corvette Sting Ray Z06/N03 tegenwoordig zo gewild is bij verzamelaars.