Stirling Moss en de Britse Grand Prix van 1955
Zeventig jaar geleden werd de weelderige groene uitgestrektheid van Aintree—doorgaans meer geassocieerd met steeplechase paarden dan met brullende motoren—omgetoverd tot een strijdtoneel van snelheid, precisie en mechanische innovatie. Het was hier, op 16 juli 1955, dat Stirling Moss zijn eerste overwinning in het Wereldkampioenschap Formule Een behaalde voor een aanbiddende thuispubliek. De overwinning kwam tijdens de Britse Grand Prix en werd nog iconischer door de zilveren auto die hij bestuurde: de Mercedes-Benz W196R.
Tegen 1955 werd Stirling Moss al gezien als de toekomst van de Britse autosport. De 25-jarige had consequent vaardigheid en vasthoudendheid getoond, maar een overwinning in een Wereldkampioenschapsrace was hem tot dan toe ontglipt. Mercedes-Benz, dat na de Tweede Wereldoorlog terugkeerde naar de Grand Prix-races, rekruteerde Moss om samen te werken met hun sterrijder Juan Manuel Fangio—al een tweevoudig wereldkampioen.
Op Aintree, met het gewicht van de hoop van een natie op zijn schouders, zou Moss eindelijk zijn plaats innemen in het pantheon van grootheden.
Centraal in de overwinning van Moss stond de auto zelf—de Mercedes-Benz W196R. Ontworpen voor dominantie, vertegenwoordigde de W196R het hoogtepunt van engineering in het midden van de jaren vijftig. Het had een 2,5-liter rechte-acht motor met desmodromische kleppen, directe brandstofinjectie afgeleid van Messerschmitt vliegtuigtechnologie, en een gestroomlijnd maar opvallend minimalistisch ontwerp.
De “R” stond voor “Rennwagen,” ofwel “racing car,” waarmee het zich onderscheidde van de gestroomlijnde W196 variant die Mercedes gebruikte voor snellere circuits. Op Aintree werd een meer conventionele open-wiel opstelling gebruikt—beter geschikt voor de strakkere bochten en wisselende oppervlaktecondities van het 4,3 kilometer (2,7 mijl) lange circuit.
Met zijn state-of-the-art techniek en opmerkelijke stabiliteit, was de W196R zijn tijd ver vooruit ten opzichte van de concurrenten.
(afbeeldingen: Mercedes-Benz museum)
Vanaf het moment dat de vlag viel, was het duidelijk dat de race gedomineerd zou worden door het Mercedes-team. Moss en Fangio schoten vooruit, gevolgd door hun teamgenoten Karl Kling en Piero Taruffi. Wat zich ontvouwde was niet zomaar een race, maar een demonstratie van absolute mechanische superioriteit en teamstrategie.
In de eerste ronden zette Moss hard door, waarbij hij Fangio bocht na bocht evenaarde. Of hem toegestaan werd te winnen—misschien als een politiek gebaar van Mercedes—of dat hij echt de Argentijnse meester overtrof, is al decennia onderwerp van debat. Moss zelf stond erop dat hij eerlijk en vierkant had gewonnen, en de meeste moderne analyses zijn het ermee eens: zijn prestatie was foutloos, zijn tempo onverbiddelijk.
Voor 90 ronden leidde Moss, op de voet gevolgd door Fangio, soms van positie wisselend om bandenprestaties en momentum te behouden.
Moss passeerde de finishlijn slechts 0,2 seconden voor Fangio. Het was een bijna dode hitte, maar toch een overwinning—zijn eerste van 16 Grand Prix-overwinningen en nog steeds beschouwd door velen als zijn meest betekenisvolle.
De overwinning van Stirling Moss in Aintree was niet alleen een persoonlijke triomf; het was een symbolische. In de naoorlogse jaren was Groot-Brittannië bezig zijn identiteit, zijn industrieën en zijn vertrouwen te herbouwen. Moss's overwinning, voor 150.000 toeschouwers en miljoenen luisteraars via de radio, vertegenwoordigde een nieuw tijdperk van Britse uitmuntendheid op het wereldtoneel.
Het Mercedes-team veegde het podium schoon—Fangio als tweede, Kling als derde, Taruffi als vierde—maar het was Moss die de eer opeiste. Zijn overwinning markeerde de eerste keer dat een Britse coureur de Britse Grand Prix won.
Na de race schoot het profiel van Moss omhoog. Hij werd een bekende naam en een blijvende ambassadeur voor de autosport. Fangio, altijd genadig, prees de prestatie van Moss, waarbij hij zijn volwassenheid en precisie opmerkte.
De Mercedes-Benz W196R zou uitgroeien tot een van de meest vereerde machines in de racegeschiedenis. Zijn technologische innovaties legden de basis voor toekomstige Grand Prix-engineering, en zijn opvallende esthetiek heeft ervoor gezorgd dat hij een favoriet is in museumcollecties en historische autoveilingen. Sterker nog, een W196R bestuurd door Fangio bracht een verbijsterende £19,6 miljoen op bij een veiling in 2013.
Voor velen zal de auto altijd synoniem blijven met Aintree, 1955—een dag waarop mens en machine perfecte harmonie bereikten.
Deze fantastische YouTube-video is een archieffilm die de opbouw en hoogtepunten van de Grand Prix in Aintree laat zien.
De geluiden van de motoren zijn heel anders dan die je hoort bij moderne Formule 1-races!
Stirling Moss, Juan Manuel Fangio en Karl Kling, die de drie podiumplaatsen veroverden in de Britse Grand Prix van 1955, genieten nogmaals van een van onze favoriete klassieke Merceds-Benz.
Om het jubileum te vieren, hebben we onszelf getrakteerd op een fotoposter met een afbeelding van de start van de Grand Prix van 1955, waarop alle vier de Mercedes-Benz W196Rs op de startgrid te zien zijn. We hebben er een plekje voor gevonden, nu is het naar de lijstenmaker gestuurd
Mercedes-Benz W196R – schaal 1:8
En natuurlijk moeten we deze gelegenheid aangrijpen om ons eigen 1:8 schaalmodel van de winnende auto van Stirling Moss te tonen, compleet met een display sokkel en een vergulde herdenkingsmedaille